۸ ابزار جاسوسی خفن که به شدت غافلگیرتان می‌کند

گجت‌نیوز: از بین ابزارهای متنوعی که در سراسر جهان برای جاسوسی به کار گرفته شده‌اند، در اینجا نگاهی به ۸ مورد از جذاب‌ترین ابزار جاسوسی جنگ سرد می‌اندازیم.

پس‌از پایان جنگ جهانی دوم، جنگی جدیدی بین دو کشور آمریکا و شوروی، مرسوم به «جنگ سرد» جریان یافت. در این جنگ آرام در حالی که هیچ نیروی نظامی‌ای از این دو کشور باهم نمی‌جنگیدند، رقابت‌های سیاسی جهان را در معرض خطری جدید قرار داد و دوران ابزارهای جاسوسی را آغاز کرد.

برخلاف امروز، در چند دهه‌ی گذشته جاسوسی جذابیت خاصی داشت و در دوران جنگ سرد جاسوس‌ها با استفاده از ابزاری شگفت‌انگیز به جمع‌آوری اطلاعات می‌پرداختند. جذابیت جاسوسی برخی از مردم را از دوران کودکی مجذوب خود کرده و جاسوسی در کنار مشاغل رویایی مانند فضانورد و راننده ماشین مسابقه رتبه‌بندی می‌شود.

در دنیای مدرن، جاسوسی عمدتاً حول محور امنیت سایبری و جمع‌آوری داده‌های آنلاین می‌چرخد و جاسوس سنتی دوران جنگ سرد که به صورت عملیات مخفیانه و با استفاده از گجت‌های جاسوسی متنوع انجام می‌شد، اکنون به خاطره تبدیل شده است.

دوران جنگ سرد بر اهمیت اطلاعات تاکید داشت و مستقر شدن جاسوسان حرفه‌ای در پشت خطوط دشمن برای جمع‌آوری اطلاعات ضروری بود. در آن دوره‌ی شگفت‌انگیز همسایه شما به‌طرز کاملاً غیرقابل تصوری می‌توانست یک جاسوس باشد.

در میان عوامل مخفی، جاسوس‌هایی که از طرف ایالات متحده آمریکا و جماهیر شوروی مأمور شده بودند شبکه‌ای بسیار گسترده داشتند که با مجموعه‌ای قابل‌توجه از ابزارها و دستگاه‌های نوآورانه عملیات خود را اجرایی می‌کردند.

مبتکرانه‌ترین ابزارهای جاسوسی دوران جنگ سرد

این گجت‌ها نمونه‌هایی از فناوری مبتکرانه‌ای هستند که از آن زمان به مصنوعات تاریخی نمادین تبدیل شده‌اند. ما در این مقاله از میان این گجت‌ها به بررسی ۸ مورد از جذاب‌ترین ابزار جاسوسی جنگ سرد که تأثیر قابل‌توجهی بر عملیات‌ها گذاشتند می‌پردازیم.

۱. چتر بلغاری

این اسلحه که زمانی برای ترور یک مخالف بلغاری استفاده می‌شد، در نهایت تبدیل به گجتی جذاب در مجموعه‌ ابزار جاسوسی جنگ سرد شد. چتر بلغاری چتری با مکانیزم پنوماتیک پنهان است که یک گلوله سمی کوچک حاوی ریسین را وارد بدن قربانی می‌کند.

در سال ۱۹۷۸، گئورگی مارکوف در حال رفتن به دفتر کار خود در بی‌بی‌سی بود که احساس کرد گزش شدیدی در ران خود احساس می‌کند. پشت سرش مردی چتر به‌دست را دید که با لهجه‌ای متفاوت صحبت می‌کرد. مرد عذرخواهی کرد و با عجله وارد تاکسی شد و از مارکوف دور شد. او چهار روز بعد بر اثر مسمومیت با ریسین جان خود را از دست داد.

یک پزشک گلوله‌ای کوچک به قطر کمتر از ۲ میلی‌متر را در پای او پیدا کرد. مارکوف، رمان‌نویس مخالف که از بلغارستان فرار کرده بود، به وسیله این سلاح چتری‌شکل ترور شد. براساس جزئیاتی که او قبل از مرگ ذکر کرد، بازرسان نظریه‌ای درباره چگونگی شلیک گلوله به او ارائه کردند. آنها فکر می‌کردند که آن چتر یک چتر معمولی نبود، بلکه چتری بود که به تفنگ تبدیل شد.

با اینکه این چتر تنها سلاح مبدل طراحی شده در زمان جنگ سرد نبود، اما هیچ نوع دیگری از سلاح‌های مبدل نتوانستند به اندازه تفنگ بلغاری نظر جاسوسان، نویسندگان و نظریه‌پردازان را به خود جلب کنند. به عنوان یک اسلحه، این تفنگ چتری هم کمی مضحک و هم هوشمندانه است و از زمان استفاده از آن در ترور مارکوف، جای خود را در تالار مشاهیر سلاح‌های جاسوسی باز کرده است.

تفنگ چتری برای نخستین بار در سال ۱۸۲۳ ثبت اختراع شد، با ظاهری شبیه چترهایی که بیشتر مانند عصای پیاده‌روی به نظر می‌رسیدند و یک سلاح جنتلمن محسوب می‌شدند. اولین نمونه موجود از یک تفنگ چتری در مجموعه یک کلکسیونر در جورجیا به نام دیوید فینک است که به سال ۱۸۶۰ برمی‌گردد. فینک نوع دیگری از تفنگ چتری را نیز در مجموعه خود دارد که به سال ۱۸۹۲ مربوط می‌شود.

چنین چتری قرار بود در ترور پالو جردن و رونی کسریلز توسط جوخه مرگ دفتر همکاری مدنی آفریقای جنوبی استفاده شود. همچنین ظاهراً در سوء قصد نافرجام علیه ولادیمیر کوستوف، روزنامه‌نگار مخالف بلغاری در متروی پاریس استفاده شد.

۲. نقاب تغییر چهره در ۵ ثانیه‌

در طول جنگ سرد، اکثر مواقع جاسوسان با موهای مصنوعی و ریش‌های ساختگی به تغییر چهره می‌پرداختند. اما با پیشرفت جنگ، ماموران مخفی به‌طور فزاینده‌ای به راه‌حل‌های تغییر چهره سریع نیاز پیدا کردند. در چنین شرایطی بهترین گزینه استفاده از نقاب‌های مخصوص بود.  در آن زمان بهترین ماسک‌های مصنوعی توسط هالیوود تولید می‌شد.

سازمان سیا برای پاسخ‌گویی به نیاز جاسوسان خود یک متخصص را با عنوان رئیس مبدل استخدام کرد، سمتی که به جونا مندز داده شد. مندز با تیم جلوه‌های ویژه «سیاره میمون‌ها» با هدف طراحی پوشش‌های مبدل پیشرفته برای تجهیزات جاسوسی همکاری کرد تا ماسکی سریع برای تغییر چهره توسعه دهد. علاوه بر نقاب‌ها، برای تغییر چهره‌ی مامورین سیا، از آرایش پلاستیکی صورت که شکل پیشانی و بینی را تغییر می‌داد نیز استفاده می‌شد.

مفهوم پشت ماسک ۵ ثانیه‌ای ایجاد یک چهره جدید بود که همانطور که از نامش پیداست، می‌توانست در عرض پنج ثانیه کاملاً شکل ظاهری جاسوس را تغییر دهد. جاسوسان برای ایجاد تغییر در ظاهر خود باید به‌سرعت نقاب را بدون آینه یا تجهیزات دیگر روی چهره‌ی خود فیکس می‌کردند.

پروتزهای سنتی هالیوود که تنظیم آنها ساعت‌ها طول می‌کشید، در این زمینه غیرعملی و تهدید کننده بودند. مندز ماسکی ابداع کرد که به صورت سفارشی روی صورت قالب‌گیری می‌شد و می‌توانست ظاهر و ساختار صورت را تغییر دهد. این ماسک به راحتی قابل استفاده و قابل پنهان کردن بود.

با استفاده از این ابزار جاسوسی جنگ سرد، جاسوس می‌توانست هنگام راه رفتن در یک خیابان شلوغ ماسک ۵ ثانیه‌ای را بگذارد، سپس به یک کوچه فرعی یا ساختمان برود، ماسک را در جیب خود یا روزنامه بگذارد و در حین قدم زدن در یک خیابان، چندین بار ظاهر خود را تغییر دهد.

استفاده از چنین ابزاری در دهه‌های گذشته انسان را به تعجب وامی‌دارد که سیا و سایر آژانس‌های جاسوسی اکنون از چه فناوری‌هایی برای جمع‌آوری اطلاعات مورد نیاز خود استفاده می‌کنند.

۳. عینک‌های حاوی سیانور

عینک‌های حاوی سیانور یکی از ابزارهای ظریف زمان جنگ سرد هستند که در واقع برای کشتن جاسوسان طراحی شده بودند. جاسوسانی که توسط دشمن دستگیر می‌شدند، اغلب با این مشکل مواجه بودند که سران کشور آنها نمی‌توانستند آشکارا تقاضای بازگشت آنها را داشته باشند و مجبور می‌شدند بازجویی‌های طاقت‌فرسا را تحمل کنند.

آنچه اوضاع را بدتر می‌کرد این بود که کنوانسیون ژنو در مورد منع شکنجه تا چند سال پس از شروع جنگ سرد امضا نشد، بنابراین در آن دوره این رویه ادامه یافت. این عینک حاوی چند قطره سم سیانور بود و زمانی که جاسوس نمی‌خواست زیر بار شکنجه شدن برود یا اطلاعاتی را زیر فشار شکنجه فاش کند، از آن استفاده می‌کرد و جان خود را می‌گرفت.

بسیاری از جاسوسان برای مواقعی که هیچ روزنه امیدی برای آنها وجود نداشت، به قرص‌های سیانور مخفی مجهز می‌شدند. این سم سریع‌الاثر قادر بود در عرض چند دقیقه مصرف کننده را بکشد.

یک افسانه حاکی از آن است که برخی از جاسوسان قرص‌های سیانید را در دندان‌های مصنوعی حمل می‌کردند که می‌شد آن را بدون استفاده از دست باز کرد و قورت داد. با این وجود، نگهداری یک قرص کشنده در دهان بسیار خطرناک بود و هیچ مدرکی برای تأیید این ادعا وجود ندارد که از چنین روکش‌هایی برای پنهان کردن سیانید استفاده شده است.

در عوض، جاسوسان قرص‌های سیانید را در مکان‌های مختلف پنهان می‌کردند و یکی از مخفیگاه‌های مبتکرانه انتهای یک جفت عینک بود؛ عینک‌هایی که کاملاً معمولی به نظر می‌رسیدند، اما در شرایط وخیم، یک جاسوس می‌توانست انتهای آن را بجود تا به کپسول سیانید پنهان دسترسی پیدا کند و آن را ببلعد.